Maung Thar Ya - Attachment

ျငိေနျပီ

ေမာင္သာရ

ၾသဂုတ္ ၆၊ ၂၀၀၉

ခ်စ္စြာေသာ စာဖတ္ပရိသတ္မ်ား ခင္ဗ်ား …

က်ဳပ္ ေမာင္သာရ ပါ။ မွတ္မိၾကပါတယ္ေနာ္။ ျပည္တြင္းမွာတုန္းကေတာ့ မ်ားေသာအားျဖင့္ ၀တၳဳတို ၀တၳဳရွည္ကေလးေတြသာ ေရးေလ့ရွိခဲ့တဲ့ စာေရးဆရာပါ။ အခုလို ျပည္ႏွင္ဒဏ္သင့္ျပီး အမယ္ရိကား ေရာက္လာေနမွသာ အေျခအေနအရ လြတ္လပ္တဲ့အာရွအသံေရဒီယိုမွာ စာေျပာဆရာ ျဖစ္ေနရတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ရံဖန္ရံခါေတာ့လဲ ဘ၀ေဟာင္းကို ျပန္ေျပာင္းေအာက္ေမ့ျပီး ၀တၳဳတိုကေလးေတြ ေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဗမာနံ ဗမာအေငြ႔အသက္ လုံး၀မသင္းတဲ့ အမယ္ရိကားေရေျမ ေနာက္ခံ အမယ္ရိကန္ဇာတ္ေဆာင္ေတြနဲ႔ ၀တၳဳတိုေတြေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္တသက္ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့လို႔ရမွာမဟုတ္တဲ့ ျပည္တြင္းက စာဖတ္ပရိသတ္လက္ေရာက္ေအာင္ ၾကံေဆာင္ဖို႔ဆိုတာကလဲ သည္စစ္အစုိးရလက္ထက္မွာ လြယ္လွမွာမဟုတ္ေတာ့ သည္လိုပဲ စု သိမ္းထားေနရပါတယ္။ အဲ … အခုေတာ့ သည္ မိုးမခ နဲ႔ အဆက္အသြယ္ရျပီး၊ ပထမဆုံး မိတ္ဆက္အေနနဲ႔ ဗမာဆန္တဲ့ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းဆန္းကေလးတပုဒ္ကို ေရြးထုတ္တင္ဆက္ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ သည္ဇာတ္လမ္းကေလးက အခု က်ဳပ္ေနတဲ့ Las Vegas ျမိဳ႔က ဇနီးေမာင္ႏွံရဲ႔ တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ သည္မွာ ရုပ္ရွင္လဲ ရိုက္ေနပါတယ္။ ကာယကံေတြရဲ႔ဆႏၵအတုိင္း ဇာတ္ေဆာင္ေတြရဲ႔ အမည္ရင္းကိုေတာ့ ေျပာင္းထားပါတယ္။ ျပည္တြင္းက ေရးေဖၚေရးဘက္ စာေရးဆရာေတြနဲ႔ ရုပ္ရွင္ဗီဒီယိုဒါရိုက္တာေတြကိုလဲ ၾကိဳက္ၾကမယ္ဆိုရင္ လိုသလို သုံးႏိုင္ၾကဖို႔ က်ဳပ္ ေမတၱာလက္ေဆာင္ ေပးလိုက္ပါတယ္။ ၀တၳဳဇာတ္လမ္း နာမည္က …

ျငိေနျပီ

Joe သတိျပန္လည္လာေတာ့ တိမ္ခိုးေတြလား ျမဴေတြလား မသိ။ ေလအဟုန္နဲ႔ ေျပးလြင့္ေနတဲ့အထဲက Sarah သူ႔ဆီကို လက္ႏွစ္ဖက္ဆန္႔တန္းၾကိဳဆုိရင္း ျပဳံးလာေနတာကို ေတြ႔ရတယ္။ ေနာက္ Joe ျပန္ေမ့သြားျပန္ေရာ။ ျပီး Joe နားထဲမွာ ညင္သာသဲ့သဲ့ ေျပာေနၾကတဲ့ စကားသံေတြကို ေ၀ေ၀ ၀ိုးတ၀ါး ၾကားလာရျပန္တယ္။ သည္မွာ Joe အားယူျပီး မ်က္လုံးကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ႏိုင္ေတာ့မွ သူ ေဆးရုံေပၚ ေရာက္ေနတာပါလားလို႔ ခန္႔မွန္းႏိုင္ေတာ့တယ္။ ဟုတ္ပါျပီ။ Sarah ရဲ႔ BMW ကားသစ္ကေလးနဲ႔ ေလးနာရီသာသာေလာက္သာ ေမာင္းရတဲ့ ပင္လယ္ကမ္းေျခ Long Beach ကို အလုပ္နားရက္ အေပ်ာ္ေရကူးဖို႔ ထြက္လာခဲ့ၾကတာေလ။ ၾကမၼာငင္ခ်င္ေတာ့ ေျပာပါတယ္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဘက္ကလာေနတဲ့ Truck ကားတစင္းက ေကြ႔တေကြ႔မွာ သူတို႔ဘက္ယာဥ္ေၾကာထဲကို အရွိန္မထိန္းႏိုင္ပဲ ကန္႔လန္႔ၾကီး ျဖတ္ေက်ာ္၀င္လာျပီး သူတို႔ကားကေလးရဲ႔ ဘယ္ဘက္ေဘးကို တအားေျပး၀င္ ေဆာင့္တိုက္လိုက္တယ္ ထင္တာပဲ။ ဟဲ့ ဟဲ့ ေနၾကပါအုံး … Sarah Sarah Sarah ေကာဟင္ … Sarah ေရာ ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ။ Sarah are you OK … Joe ရုတ္တရက္ ေယာင္ရမ္းတမ္းတျပီး ထမယ္ ၾကံလိုက္ေတာ့ မဟန္ႏိုင္ပဲ ပက္လက္လန္ ျပန္လဲက်သြားတယ္။ Joe သတိ ေကာင္းေကာင္း ျပန္ရလားေတာ့၊ ထိန္းထားတဲ့ သူနာျပဳဆရာမက ေျပာပါတယ္။ Sarah တျခားအခန္းမွာ ရွိပါတယ္ … တဲ့

ဒါေပမယ့္ Joe ေဆးရုံက ဆင္းလာရေတာ့၊ အိမ္အျပန္မွာ Sarah မပါလာေတာ့ဘူး။ သူတို႔အေျပာအရကေတာ့ အဲသည္အခင္းျဖစ္တဲ့ေနရာကို လူနာတင္ရဟတ္ယာဥ္နဲ႔ ေရွးဦးသူနာျပဳေတြ ေရာက္လာကတည္းက Sarah အသက္မရွိေတာ့ဘူး တဲ့။ Joe ကေတာ့ ကံအားေလ်ာ္စြာ ေဘးတံခါးပြင့္ လြင့္ထြက္က်န္ရစ္ခဲ့ပုံ ရတယ္ ဆိုပဲ။ ကားကေလးကေတာ့ ျမင္လိုက္ရတဲ့လူေတြ ေျပာျပခ်က္အရ ႏွစ္ပတ္သုံးပတ္ လိမ့္ထြက္သြားျပီး လမ္းေဘးက် မီးေလာင္သြားသတဲ့။ ဒါေတာင္ Joe လဲ နံရုိး ႏွစ္ဖက္ေပါင္း ငါးေခ်ာင္း က်ဳိးခဲ့တယ္။ လက္ေကာက္၀တ္ ႏွစ္ဖက္လုံးလဲ က်ဳိးတယ္။ နဖူး ကန္႔လန္႔ ကြဲတယ္။ ကိုယ္အႏွံ႔အျပားမွာလဲ ေပါက္ျပဲပြန္းပဲ့ ဒဏ္ရာေတြ ရခဲ့တယ္။

အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခါ ခႏၶာကိုယ္က ဒဏ္ရာေတြကေတာ့ ေပ်ာက္သေလာက္ရွိျပီ ေျပာပါေတာ့။ ဒါေပမယ့္ ေန႔စဥ္ ညစဥ္နဲ႔အမွ် ေတြးမိတိုင္း Joe မ်က္ရည္ မဆည္ႏိုင္ ျဖစ္ရတယ္။ သူ႔ႏွလုံးသားတျခမ္း ပဲ့ပါသြားျပီေလ။ အနားမွာ Sarah မရွိေတာ့ဘူး။ မရွိေတာ့ေပမယ့္ ရွိတယ္ဆိုတဲ့အမွတ္နဲ႔ Sarah ရဲ႔ ေျခရာလက္ရာေတြကို ဘာတခုမွ သူ ျပင္မပစ္ ေျပာင္းမပစ္ဘူး။ အိမ္ရွင္မ Sarah စိတ္တိုင္းက် Sarah ထားတဲ့အတိုင္းပဲ ေနရာမေရြ႔ထားတယ္။ ေနာက္ဆုံး Sarah ၀တ္ျပီး ခၽြတ္ထားခဲ့တဲ့ အ၀တ္လဲပဲ ေလွ်ာ္စက္ထဲ မထည့္ဘူး။ ယုတ္စြအဆုံး Sarah အုံးတဲ့ ေခါင္းအုံးက အစြပ္ေတြကိုေတာင္ Sarah ရဲ႔ ေခါင္းနံကေလး ေပ်ာက္သြားမွစိုးလို႔ ေလွ်ာ္မပစ္ရက္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အိပ္တဲ့ကုတင္ေပၚမွာလဲ Sarah မရွိေတာ့ဘူး။ စားတဲ့စပြဲမွာလဲ Sarah မရွိဘူး။ Sarah ဘယ္ေနရာမွ မရွိေတာ့ဘူး။ တအိမ္လုံးမွာ သူတေယာက္တည္း။ Sarah မရွိေတာ့ သူ မေနတတ္ဘူး။ မေနခ်င္ဘူး။ တျခားေျပာင္းေျပးရရင္ ေကာင္းေလမလား … လို႔လဲ Joe မစဥ္းစားရက္ဘူး။ Sarah သစၥာေဖာက္ရာ ေရာက္မွာေပါ့။ သည္အိမ္က Sarah ရဲ႔အိမ္။ Sarah စိတ္ၾကိဳက္ လိုက္ရွာျပီး ေရြး၀ယ္ထားတဲ့ အိမ္။ သူ႔နာမည္နဲ႔ သူ႔ဘဏ္စာရင္းနဲ႔။ Joe လုံး၀ မေျပာင္းပစ္ဘူး။

ေတာ္ေတာ့ ေတာ္ပါေသးရဲ႔။ ေဆးရုံက ဆင္းလာျပီ သတင္းေျခာက္ပတ္ျပည့္ေတာ့ Joe အလုပ္ျပန္ဆင္းခြင့္ရတယ္ေလ။ အလုပ္ထဲ စိတ္ေရာက္ေနတဲ့အခါ နည္းနည္းေတာ့ ေျဖသာသလိုလို ရွိတာေပ့ါေနာ္။ ဒါေပမယ့္ ညေနတိုင္း အိမ္ျပန္ရာမွာကို စိတ္က ေၾကာက္ရြံ႔ရြံ႔ ျဖစ္ေနသလိုပဲ။ ကားေခါင္းက အိမ္ရွိရာဘက္ကို ဦးမတည္ခ်င္ဘူး။ တတ္ႏိုင္ရင္ အျပင္မွာပဲ အခ်ိန္ကုန္ေအာင္ ေနပစ္လိုက္ခ်င္တယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ မ်ားေသာအားျဖင့္ ညေနစာကို အျပင္ဆိုင္ေတြမွာပဲ ျဖစ္သလို စားပစ္လိုက္တယ္။ မိုးခ်ဳပ္လို႔ ညဥ့္နက္ျပီ အိပ္ခ်င္လာျပီ အိပ္ရာ၀င္ေတာ့မယ္ ဆိုမွပဲ အိမ္ျပန္ျဖစ္ေတာ့တယ္။

သည္လိုနဲ႔ အျပင္မွာ အေပါင္းအသင္းေတြ တိုးလာတယ္။ အေပါင္းအသင္းတင္ မကဘူး။ အတတ္ေတြပါ တိုးလာတယ္။ Joe ေသာက္တတ္တဲ့ အက်င့္ပါ ရလာတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ ပန္းျခံေတြထဲမွာ တေယာက္တည္း သြာထိုင္ျပီး ငိုင္ေနတာထက္စာရင္ Club ေတြ၊ Pub ေတြ Bar ေတြ Tavern ေတြထဲမွာ တစိမ့္စိမ့္ထိုင္ေသာက္ေနတာက ပိုစိတ္ေျပေမ့ေပ်ာက္ ရွိတယ္လို႔လဲ ထင္လာတယ္။ ျပီး နည္နည္းရီေ၀ေ၀ျဖစ္ မ်က္ေတာင္စင္းလာမွ အိမ္ျပန္ရင္ အိမ္ေရာက္တာနဲ႔တျပိဳင္နက္ အိပ္ရာထဲ ထိုးအိပ္လိုက္ရုံပဲ။ နဖူးေပၚလက္တင္ျပီးေတာ့လဲ ေတြး မေနျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ပိုက္ဆံေတာ့ မစုမိေတာ့ဘူးေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ သည္ေျဖေဆးက တန္တယ္၊ ထိေရာက္တယ္ လို႔ Joe ယူဆတယ္။

ဒါေပမယ့္ သည္အစီအစဥ္မွာလဲ … Joe ကို မူးေအာင္ မေသာက္ရဘူး၊ အသိရွိရွိ အခ်ိန္အဆနဲ႔သာ ေသာက္ရမယ္၊ ေငြကို အလဟသ ျဖဳန္းမပစ္နဲ႔။ မိုးခ်ဳပ္ေအာင္ မေနနဲ႔၊ အိမ္ကို ေစာေစာျပန္၊ တည့္တည့္ျပန္၊ တျခားဆက္ သေ၀ထိုးမေနနဲ႔ … အစရွိသျဖင့္ ခပ္တည္တည္ ျပဳံးစပ္စပ္နဲ႔ ဆုံးမတားျမစ္တတ္တဲ့ … တခါတရံ စကားနားမေထာင္ရင္ ေသာက္ေနတဲ့ဖန္ခြက္ေတာင္ ဇြတ္ဆြဲလု သိမ္းသြားတတ္တဲ့ ေကာင္မေလးတေယာက္ ေပၚလာတယ္။ ေကာင္မေလးက Joe ထက္ေတာ့ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ ငယ္မွာေပါ့။ နာမည္က Brook တဲ့။ အခုေနာက္ပိုင္း Joe ေသာက္ေနက်ျဖစ္လာတဲ့ ဆိုင္မွာ စပြဲထိုး လုပ္တယ္။ မလွ လွပါဘူး။ နည္းနည္းလဲ ပုသလိုလိုပဲ။ ဒါေပမယ့္ ခ်စ္စရာေတာ့ ေကာင္းတယ္။ သေဘာထားလဲ မွန္တယ္။ ဘယ့္ႏွယ္ … ကိုယ္အလုပ္လုပ္တဲ့ဆိုင္မွာ ေသာက္စား ကစားရင္း ေငြလာျဖဳန္းတဲ့ ေဖာက္သည္တေယာက္ကို မတားျမစ္မကန္႔ကြက္ထိုက္ပါပဲလ်က္ ကန္႔ကြက္တားျမစ္ သတိေပး ႏွင္လႊတ္တယ္ဆိုကတည္းက သည္ေကာင္မေလး သူ႔အေပၚမွာ ေမတၱာေစတနာ ပိုလို႔ ေနမွာေပါ့။ Joe ေတြးမိ ဆင္ျခင္မိလာတယ္။

အင္း … ဆိုင္ရွင္ေတြ ပိုင္ရွင္ေတြသာ သိသြားရင္၊ မိသြားရင္ေတာ့ သည္ေကာင္မေလး ဘယ္လြယ္လိမ့္မလဲ။ အလုပ္ ျဖဳတ္ခံရမွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ Brook ကေတာ့ ခပ္တည္တည္ပဲ။ သိပ္ ဂရုစိုက္ပုံ မရပါဘူး။ Joe ကေတာ့ ထုံးစံအတုိင္းေရာ၊ သူ႔ေစတနာကို တုံ႔ျပန္ေက်းဇူးတင္တဲ့ အေနနဲ႔ေရာ၊ ေပးခဲ့တဲ့ Tips ေငြကုိေတာင္ Brook က လုံး၀ မယူဘူး၊ မထားခဲ့နဲ႔ တဲ့။ သူ႔ကို လုံး၀ ေပးဖို႔မလိုဘူးတဲ့။ ေျဗာင္ ျငင္းျပီး ဇြတ္ အိတ္ထဲ လိုက္ထည့္တယ္။

မၾကာပါဘူး။ Sarah မရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ပိုင္း Joe ပထမဆုံး အိမ္ကိုအလည္သေဘာ ေျပာေခၚလာတဲ့ အမ်ဳိးသမီးက Brook သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ရုပ္ရည္ ကိုယ္ေနကိုယ္ထား အသားအေရ ဘာတခုမွ အျပစ္ဆိုစရာ မရွိေပမယ့္ ဘယ္ေနရာမွာမွ ထူးထူးျခားျခား ခုံမင္တပ္မက္ေလာက္စရာ မရွိမွန္း သိရက္နဲ႔ သည္ Brook ဆိုတဲ့ ရြက္ၾကမ္းေရက်ဳိမကေလးကို Joe ဘာျဖစ္လို႔မ်ား စြဲလန္းခင္တြယ္ေနမိတယ္ မသိပါဘူး။ Joe ရဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ Joe အလုပ္လုပ္တဲ့ Hotel နဲ႔ Casino ၾကီးမွာကိုပဲ Joe ထက္ လွတာေတြ၊ ဖြံ႔ျဖိဳးတာေတြမွ တေထာၾကီးပါ။ Joe လဲ သူ႔ကိုယ္သူ နားမလည္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူ႔အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ TV နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က Sarah ထိုင္ေနက် Sofa မွာမွ အက်အန ၀င္ထိုင္ေနတဲ့ Brook ကို သူကိုယ္တိုင္ ေရခဲေသတၱာထဲက ထုတ္ယူလာတဲ့ Fanta လိေမၼာ္ရည္ပုလင္းနဲ႔ ဧည့္ခံျပီး သူဘ၀ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကို အမွန္အတိုင္း ဖြင့္ဟ၀န္ခံ ျပန္ေျပာျပလိုက္ပါေတာ့တယ္။

သူဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္ေလာက္တုန္းက ခရီးထြက္ရင္း car accident ျဖစ္လို႔ သူ႕ရဲ႔ ခ်စ္စၾကင္စ ဇနီး Sarah ဆုံးပါးသြားရတဲ့အေၾကာင္း … အဲသည္ကတည္းက ဘယ္မိန္းမနဲ႔မွလဲ မတြဲမိ၊ ဘယ္သူ႔ကိုမွလဲ ခုလို မဖိတ္ေခၚမိ ဘယ္တေယာက္ကိုမွလဲ သံေယာဇဥ္ မတြယ္မိ၊ ဘယ္သူ႔ကိုမွလဲ မခ်စ္မိ၊ အခု မင္းနဲ႔က်မွသာ ဆိုျပီး တခါတည္း Brook ေရွ႔ေမွာက္မွာ ဒူးေထာက္ လက္ထပ္ခြင့္ ေတာင္းေတာ့တာပါပဲ။

Brook ကလဲ အံ့အားသင့္ရိပ္ မယုံၾကည္ရိပ္ လုံး၀ မျပပဲ သုံးပုံႏွစ္ပုံ အျပဳံးကေလးနဲ႔သာ Joe ရဲ႔ နဖူးက အနာရြတ္ေပၚ ဖုံးခ်ထားတဲ့ ဆံပင္ေတြကို အသာအယာ သပ္တင္ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ Joe က သူရဲ႔ အဆိုျပဳခ်က္ကို ၾကည္ျဖဴလက္ခံတဲ့အဓိပၸါယ္ ထင္ပါရဲ႔ … လို႔ ၀မ္းသာခိုက္မွာပဲ Brook က သူ႔လည္တိုင္ကေလးကို ဘယ္ညာလွည့္ ေခါင္းရမ္းျပလိုက္ပါတယ္။

“Joe ကို က်မ မျငင္းခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်မ ျငင္းရတဲ့အေၾကာင္းက က်မက သာမန္မိန္းမေတြနဲ႔ မတူတဲ့ မိန္းမတေယာက္ ျဖစ္ေနလို႔ပါ။ က်မဘ၀က ကိုယ္၀န္မေဆာင္ႏိုင္ ကေလးမရႏိုင္ေတာ့တဲ့ Heart Transplant ႏွလုံးအစားထိုး ကုသထားရတဲ့ မိ္န္းမမို႔ပါ။ Joe အတြက္ က်မ ၀မ္းနည္းပါတယ္ …” တဲ့။

ေအာ္ … ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလတယ္။ ၾကဳံမွလဲ ၾကဳံရတတ္ပေလတယ္။

Brook တက္ခဲ့တဲ့ ေဆးရုံနဲ႔ Brook ကို ႏွလုံးအစားထိုး ခြဲစိတ္ကုသေပးခဲ့တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ဆရာ၀န္ကိုပါ ေတြ႔ခြင့္ေတာင္းၾကျပီး အေသအခ်ာ ေမးျမန္းစုံစမ္းၾကည့္လိုက္ၾကေတာ့ … ေရာ္ Sarah ႏွလုံးက Brook ကိုယ္ထဲ ေရာက္ေနတာပါလား။

အေၾကာင္းစံု သိၾကရေတာ့လဲ နားလည္သြားၾကပါတယ္။ Joe နဲ႔ Brook မွ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္ပိုင္း Joe ထိုင္ေနက် Tavern ဆိုင္ရဲ႔ ပိုင္ရွင္ေတြျဖစ္ၾကတဲ့ Brook ရဲ႔ အေဖနဲ႔ အကိုေတြကပါ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ သေဘာတူ လက္ထပ္ခြင့္ ျပဳလိုက္ၾကေလရဲ႔။ ။

(Painting Credit - http://kerriposson-artist.blogspot.com/2009/04/nothing-but-hearts.html )